Een warm welkom

Waar het in Nederland de laatste tijd vooral heel veel laatste keren waren, is het vanaf het moment dat we het vliegtuig binnen stapten alleen nog meer eerste keren geworden. Om alle eerste ervaringen op te schrijven ben ik nog wel even bezig, laat ik het dan ook maar bij alle eerste ervaringen houden over het land en de stad dat op onze ticket aangegeven stond als onze eindbestemming: Bangalore, India.

Voorafgaand hoor en lees je al van alles over India. Meerdere malen ben ik al op de hoogte gesteld van het chaotische verkeer, de vele mensen en het heerlijke eten met de daarbij horende diarree. Godzijdank heeft tot nu toe nog niemand last gehad van het laatstgenoemde wat waarschijnlijk in verband staat met het feit dat we het heerlijke eten nog niet geprobeerd hebben vanwege, inderdaad, de op de loer liggende diarree. Het chaotische verkeer daarentegen is onmogelijk om te ontlopen aangezien er geen plek is waar de mensen wel met ene logica lijken te rijden. Alleen al op de snelweg vanaf het vliegveld richting ons appartement heb ik voor mijn gevoel al meer hachelijke situaties mee mogen maken dan in mijn gehele leven in Nederland. Auto’s en brommers die op de snelweg stil gaan staan om elkaar te begroeten of om even pauze te nemen. Chauffeurs slingeren van links naar rechts om maar zo snel mogelijk door het verkeer te komen en uiteraard hoort daar het alom bekende getoeter bij. En als je eindelijk het punt bereikt waarbij je denkt door te hebben waarom iedereen nou toetert, wordt dat een minuut later alweer ontkracht. Misschien is de logica erachter dat er geen logica bestaat. De enige reden waarom er geen verkeersregels overtreden worden is omdat deze simpelweg niet lijken te bestaan. Die vrijheid lijken de meeste dan ook tot ten volste te benutten wat weer resulteert in ontelbare bijna-ongelukken waarbij we ook het gevolg van een echt ongeluk zagen, tijdens onze eerste rit al. Het enige waarin die rit ook maar een beetje op Nederland deed lijken waren de momenten dat we iemand op een fiets aan het inhalen waren, op de snelweg inderdaad. Of de koeien die nu alleen midden op de weg stonden in plaats van in een groene weide.

Echter het moment waarop ik mij echt besefte in India te zijn was het moment toen we pasfoto’s moesten halen. Na enige aanwijzingen lukte het ons om al vrij snel de desbetreffende winkel te vinden. De enige aanwezige persoon in de winkel maakte eerst even zijn telefoongesprek af voordat hij vroeg waarmee hij ons kon helpen. Vrij onnodige vraag zou je denken aangezien het om een winkel gaat waar pasfoto’s worden gemaakt, ware het niet dat het ook mogelijk was om schepijs te halen. Altijd handig. Niet veel later na een gepleegd telefoontje door de enige aanwezige persoon in de winkel kwam de fotograaf naar beneden om van ons de foto’s te maken. De fotograaf werd vervolgens weer opgevolgd door de volgende persoon die in photoshop ervoor zorgde dat alle foto’s van een benodigde witte achtergrond werden voorzien. Waarschijnlijk is dat gemakkelijker dan voor een fysieke witte achtergrond op de foto te zorgen. Al met al hadden we uiteindelijk voor iets meer dan 1 euro acht pasfoto’s, dus verder klagen doe ik niet.

Na een klein blokje om liepen we uiteindelijk weer naar de supermarkt. Waar je in Nederland de Spar vooral als buurtsupers en op campings zult vinden, zit de Spar in Bangalore op verdieping 3 midden in de stad. Voordat je in de supermarkt bent moet je eerst even manoeuvreren door een kledingwinkel en een huisdecoratie afdeling. Eenmaal aangekomen boven aangekomen is vrijwel alles te vinden wat we nodig hebben, zowel voeding gerelateerd als huishoudelijke spullen en persoonlijke hygiëne.

Vanaf morgen begint de officiële introductie en mogen we nog meer ruiken aan het leven in het chaotische India, al moet je dat ruiken niet al te letterlijk nemen. Benieuwd welke verrassingen ze de aankomende week weer in petto heeft.